Client: Cypriot Organization of Land Development
Area: 2.800 m2
Status: Competition Entry
Date: 2020
Location: Limassol, Cy
Designing Team:
Molior Architects+:Eleana Pastra, Phivos Sigalas
Partner: Maria Pachniotou
Concept
Social housing as an issue, especially when it is outside or on the edge of the urban fabric, forms a particular delicate challenge. The lessons we have received from the not so distant past, show without a doubt, that the creation of residential urban blocks from scratch, is a very demanding process which can often lead to failure, with disastrous
results for residents and society alike. Parameters such as density, the scale of space and especially the absence of the feeling of belonging, affect one’s appropriation and ultimately habitation of space. As a result, often unfamiliar areas are created, which despite the comfort of space and facilities, end up empty, as they seem unable to grasp the essence of the issue, the critical components that turn a house to a home.
In this context, we worked on the topic trying to gather all those necessary conditions that would allow the creation of a space not only livable but also easily appropriable and habitable. Far from the logic of repetition and processing, we aimed in creating conditions based on the human scale and ultimately, the connection of our proposal with the tradition and the aesthetics of the land. In other words, we approached a design that, having at its core density, the uniqueness and familiarity, can form conditions that only an organic growth could bring about.
As a result, we sought to create not a closed complex, but a design where through the common area would be able to be simultaneously connected with the city and the neighboring park, attracting, and ultimately encapsulating the desired vitality. Thus, by inserting a perforated wall as a sign, the composition opens, with the building volumes breaking and incorporating a chain of open spaces creating high density areas around and in between them. Behind the wall, a series of courtyards reduce the scale of the space and incorporates conditions of permeability and immediate appropriation of the passage from the housing units. At the same time the space in question creates essential and associative connections acting like an organically developed housing complex. In addition, a stable but perforated front is formed, which increases the sense of urbanity of the area, while achieving the required connection between the two parts of the plot. Consequently, the whole complex is tied, while the tension that is created between the inner core, the public park and the existing urban fabric ensures the existence of vitality at the heart of the project.
In short, a residential complex is proposed which both internally and externally increases the density of life in the area, on the one hand through the strong presence of building blocks facing the street and on the other, by re-introducing the urban park as the natural continuity of the common area.
Εργοδότης: Κυπριακός Οργανισμός Αναπτύξεως Γης
Επιφάνεια: 2.800 μ2
Κατάσταση: Πρόταση σε Διαγωνισμό
Χρονολογία: 2020
Θέση: Λεμεσός, Cy
Σχεδιαστική Ομάδα:
Molior Architects+: Ελεάνα Πάστρα, Φοίβος Σιγάλας
Συνεργάτης: Μαρία Παχνιώτου
Πρόταση
Το ζήτημα της κοινωνικής κατοικίας
Είναι σαφές πως ένα θέμα κοινωνικής κατοικίας, ιδιαίτερα όταν είναι εκτός ή και στα όρια του αστικού ιστού αποτελεί μια ιδιαίτερη πρόκληση. Τα μαθήματα που έχουμε πάρει από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, καταδεικνύουν δίχως άλλο πως η δημιουργία πυρήνων κατοίκισης εκ του μηδενός, είναι μια ιδιαίτερα απαιτητική διαδικασία η οποία συχνά μπορεί να καταλήξει σε αποτυχία, με καταστροφικά αποτελέσματα για τον κάτοικο και την κοινωνία. Παράμετροι όπως η πυκνότητα, η κλίμακα του χώρου και κυρίως η απουσία του αισθήματος του ανοίκειν, επηρεάζουν τις δυνατότητες οικειοποίησης και εν τέλει κατοίκησης του χώρου από τον άνθρωπο. Ως αποτέλεσμα, συχνά δημιουργούνται άνευρες περιοχές, οι οποίες παρά την άνεση χώρου και παροχών καταλήγουν κενές καθώς φαίνεται να αδυνατούν να συλλάβουν την ουσία του ζητήματος, δηλαδή τα συστατικά που συνδέουν την οικία με τον άνθρωπο.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εργαστήκαμε πάνω στο θέμα προσπαθώντας να συγκεντρώσουμε όλες εκείνες τις αναγκαίες συνθήκες που θα επέτρεπαν τη δημιουργία ενός χώρου όχι μόνο ζωντανού αλλά και άμεσα οικειοποιήσιμου και κατοικήσιμου. Μακριά από λογικές επανάληψης και διεκπεραίωσης επενδύσαμε στη δημιουργία συνθηκών με γνώμονα την ανθρώπινη κλίμακα και εν τέλει τη σύνδεση της πρότασής μας με την παράδοση και την αισθητική του τόπου. Προσεγγίσαμε δηλαδή έναν σχεδιασμό, ο οποίος έχοντας στον πυρήνα του την πύκνωση, το μοναδικό και το οικείο, δύναται να σχηματίσει συνθήκες όπως μόνο μια οργανική ανάπτυξη θα μπορούσε να επιφέρει.
Ως αποτέλεσμα επιδιώξαμε τη δημιουργία όχι ενός κλειστού συγκροτήματος, αλλά μιας πρότασης όπου μέσω του κοινόχρηστου χώρου, θα μπορέσει να συνδεθεί τόσο με τον οικισμό και την πόλη όσο και με το όμορο πάρκο, προσελκύοντας και εν τέλει ενθυλακώνοντας την επιδιωκόμενη ζωντάνια. Εισάγοντας λοιπόν έναν διάτρητο τοίχο για οδηγό, η σύνθεση ανοίγει, με τους κτηριακούς όγκους να σπάνε και να ενσωματώνουν μια αλυσίδα ανοιχτών χώρων αυξημένης πυκνότητας γύρω και ανάμεσα τους. Πίσω από τον τοίχο, μια σειρά αυλών ρίχνει την κλίμακα και εντάσσει συνθήκες διαμπερότητας και άμεσης οικειοποίησης του περάσματος από τις οικιστικές μονάδες, με τον υπό συζήτηση χώρο να δημιουργεί ουσιαστικές και συνειρμικές συνδέσεις με συνθήκες που συναντάμε σε οργανικώς ανεπτυγμένα οικιστικά σύνολα.
Παράλληλα σχηματίζεται ένα σταθερό αλλά διάτρητο μέτωπο, το όποιο αυξάνει την αίσθηση της αστικότητας της περιοχής, ενώ πετυχαίνει την απαιτούμενη σύζευξη μεταξύ των δύο τμημάτων του Γηπέδου Μελέτης. Κατά συνέπεια, το σύνολο του συγκροτήματος δένεται, ενώ η ένταση που δημιουργείται ανάμεσα σε εσωτερικό πυρήνα, δημόσιο πάρκο και υπάρχοντα αστικό ιστό διασφαλίζει τη διαρκή ύπαρξη ζωής εντός της πρότασης. Με λίγα λόγια, προτείνεται ένα οικιστικό σύνολο το οποίο τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά αυξάνει την πυκνότητα ζωής της περιοχής, από τη μία μέσω της έντονης παρουσίας των κτηριακών όγκων προς την πλευρά του δρόμου και από την άλλη ανάγοντας επί της ουσίας το αστικό πάρκο σε φυσική συνέχεια του εσωτερικού κοινόχρηστου χώρου.